တစ္ခါတုန္းက ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ပန္းသီးပင္ႀကီးတစ္ပင္ရွိခဲ့ဖူး
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ဟာလည္း အဲဒီဥယ်ာဥ္ထဲက ပန္းသီးပင္ႀကီးနားမွာ လာေရာက္ေဆာ့ကစားေလ့ရွိတယ္ ။
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ဟာလည္း အဲဒီဥယ်ာဥ္ထဲက ပန္းသီးပင္ႀကီးနားမွာ လာေရာက္ေဆာ့ကစားေလ့ရွိတယ္ ။
ေန႔တုိင္းဆုိသလုိ .. အခ်ဳိဆုံးအရင့္မွည့္ဆုံးပန္းသီး
အပင္ရိပ္ေအာက္မွာ ေအးေအးေဆးေဆးထုိင္စားရတာကုိ ေကာင္ေလးက အရမ္းႏွစ္သက္ခဲ့တယ္။
ပန္းသီးပင္ႀကီးကုိ ေကာင္ေလးခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးသလိုပဲ ...
ပန္းသီးပင္ႀကီးကလည္း ေကာင္ေလးကုိ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးခဲ့တယ္ ။
ဒီလိုနဲ႔ .... အခ်ိန္ေတြခပ္ျမန္ျမန္ကုန္သြား
ေကာင္ေလးအရြယ္ေရာက္လာခဲ့ၿပီ ။
အရင္လုိ ... ပန္းသီးပင္ႀကီးဆီကုိ ေန႔တုိင္းမလာျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး ။
တစ္ေန႔မွာေတာ့... ... ပန္းသီးပင္အရိပ္ေအာက္ကို ေကာင္ေလးေရာက္လာၿပီး
ေၾကကြဲတဲ့မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ အေ၀းကုိ ေငးေမွ်ာ္ေနတယ္ ။
ေၾကကြဲတဲ့မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ အေ၀းကုိ ေငးေမွ်ာ္ေနတယ္ ။
“ ငါနဲ႔ကစားၾကမယ္ေလ .... ” ပန္းသီးပင္ႀကီးက ေကာင္ေလးကုိဖိတ္ေခၚတယ္ ။
“ ကစားခ်င္စိတ္လည္း မရွိပါဘူးဗ်ာ။ အပင္ေတြနဲ႔ကစားရေအာင္ က်ေနာ္က ကေလးမွမဟုတ္ေတာ့တာ။ ”
“ က်ေနာ္ အရုပ္ေတြနဲ႔ပဲေဆာ့ခ်င္တာ ..... ။
ဒါေပမဲ့ အရုပ္၀ယ္ဖုိ႔က .. ပုိက္ဆံလုိ္တယ္ေလ ။”
ဒါေပမဲ့ အရုပ္၀ယ္ဖုိ႔က .. ပုိက္ဆံလုိ္တယ္ေလ ။”
“ စိတ္မေကာင္းပါဘူးကြယ္ ။ ငါ့မွာ ပိုက္ဆံေတာ့မရွိဘူး ။
ဒါေပမဲ့ ငါ့ဆီကအသီးေတြခူးၿပီး ေစ်းထဲမွာသြားေရာင္းရင္ မင္းပုိက္ဆံရမွာေပါ့ ။ "
ေကာင္ေလးအရမ္းစိတ္လႈပ္ရွားသြား
အပင္ေပၚ လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္တက္ၿပီး ရွိသမွ်အသီးေတြခူးဆြတ္လို႔....
ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ ေပ်ာ္ရႊင္စြာထြက္ခြာသြားတယ္ ။
အပင္ေပၚ လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္တက္ၿပီး ရွိသမွ်အသီးေတြခူးဆြတ္လို႔....
ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ ေပ်ာ္ရႊင္စြာထြက္ခြာသြားတယ္ ။
အသီးေတြကုန္စင္ေအာင္ ခူးၿပီးကတည္းက ေကာင္ေလးလည္း
ကာလအတန္ၾကာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့တယ္ ။
ကာလအတန္ၾကာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့တယ္ ။
ပန္းသီးပင္ႀကီးလည္း အေဖာ္မဲ့ေန႔ရက္ေတြကုိ ခါးခါးသီးသီးျဖတ္သန္းရတယ္ ။
တစ္ေန႔ ... ဟုိးအေ၀းဆီက တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔လာေနတဲ့ေကာင္ေလးကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့
ပန္းသီးပင္ႀကီး အရမ္းေပ်ာ္ရႊင္သြားတယ္ ။
“ ငါနဲ႔ကစားမလုိ႔လား ? ” ခပ္တုိးတုိေမးတယ္ ။
ေကာင္ေလးက ျပန္ေျဖတယ္ ။ “ ကစားဖုိ႔ အခ်ိန္မရွိပါဘူးဗ်ာ .. ။
အခုဆုိ က်ေနာ့္ကုိယ္ပုိင္မိသားစုအတြက္ အလုပ္လုပ္ေနရၿပီ ။
အခုဆုိ က်ေနာ့္ကုိယ္ပုိင္မိသားစုအတြက္ အလုပ္လုပ္ေနရၿပီ ။
ဒီႏွစ္မုိးရာသီမွာ က်ေနာ့္ဇနီးနဲ႔သားသမီးေတြေနဖုိ႔
ခင္ဗ်ားက်ေနာ့္ကို ကူညီႏုိင္ဦးမလားဗ်ာ ”
“ စိတ္မေကာင္းပါဘူး ကေလးရယ္ ၊ ငါ့မွာအိမ္မွမရွိတာ ... ။
ဒါေပမဲ့ မင္းအတြက္တကယ္လုိအပ္ရင္ေတာ့ .. ငါ့အကိုင္းအခက္အလက္ေတြကိုခုတ္သြ
မင္းတုိ႔တစ္မိသားစု ေနစရာအိမ္ေလာက္ေတာ့ ေဆာက္လုိ႔ရမွာေပါ့ ။ ”
ထုံးစံအတုိင္းပဲေပါ့ ...... ။
ေကာင္ေလးက သစ္ပင္မွာရွိသမွ်အကိုင္းအခက္ေတြအားလုံးခုတ္ယူၿပီ
ေကာင္ေလးေပ်ာ္တာကုိ ျမင္ရေတာ့ သစ္ပင္ႀကီးလည္း စိတ္ခ်မ္းသာမိတယ္ ။
ဒါေပမဲ့ .... အဲဒီအခ်ိန္ကစလို႔..ကာလအတန္ၾကာေ
သြားျပန္ေတာ့တယ္ ။
သြားျပန္ေတာ့တယ္ ။
တစ္ခါတစ္ခါ ေလေတြတုိက္တယ္ ။ တစ္ခါတစ္ခါ မုိးက သည္းသည္းမည္းမည္းရြာတယ္ ။
ရာသီဥတုဒဏ္ေတြၾကားမွာ သစ္ပင္ႀကီးကေတာ့
အထီးက်န္စြာပဲေန႔ရက္ေတြကုိဆက္လက္ျဖတ္သန္းတယ္။
အထီးက်န္စြာပဲေန႔ရက္ေတြကုိဆက္လက္ျဖတ္သန္းတယ္။
ေႏြရာသီတစ္ရက္ အိပ္ရာအႏုိးမွာ ... သူ႔ပင္စည္ေအာက္ ေကာင္ေလးျပန္ေရာက္ေနတာျမင္ရေတာ့
သစ္ပင္ႀကီး အရမ္း၀မ္းသာသြားတယ္ ။
“ ငါနဲ႔ကစားမယ္ေလ ”
“ ကစားခ်င္စိတ္မရွိပါဘူးဗ်ာ ။
က်ေနာ္အခုဆုိ ေလာကဓံရဲ႕အရုိက္အပုတ္ေတြ ၊ ထုိးႏွက္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ အရမ္းပင္ပန္းေနၿပီ ။
စိတ္ေရာကုိယ္ပါ အပန္းေျပႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ ပင္လယ္ထဲကုိ ရြက္လႊင့္ၿပီးေလွ်ာက္သြားခ်င္
ခင္ဗ်ား က်ေနာ့္ကုိ ေလွတစ္စင္းေလာက္ေပးႏုိင္ဦးမလား
“ ငါ့ရဲ႕ပင္စည္ကုိခုတ္ၿပီး ေလွတစ္စင္းလုပ္လုိက္ေလ ။
ဒါဆုိ ဟုိးအေ၀းႀကီးအထိ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ခရီးထြက္ႏုိင္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ ။ ”
ဒီလိုနဲ႔ပဲ .. ေကာင္ေလးဟာ သစ္ပင္ႀကီးကို စတင္ခုတ္လွဲၿပီး ေလွတစ္စင္းျဖစ္ေအာင္တည္ေဆာက္ခဲ့
ေနာက္ေတာ့ အဲဒီေလွနဲ႔ပဲ ပင္လယ္ျပင္ထဲကုိရြက္လႊင့္ထြက္ခြ
ႏွစ္ေတြအမ်ားႀကီး...အမ်ားႀကီး ၾကာၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့.....
သစ္ပင္ႀကီးဆီကုိ ေကာင္ေလး တစ္ေခါက္ေရာက္လာျပန္တယ္ ။
“ ၀မ္းနည္းပါတယ္ လူကေလးရယ္ .... ၊ ငါ့မွာ မင္းကိုေပးစရာ ဘာဆုိဘာတစ္ခုမွမက်န္ေတာ့ဘူးကြဲ႕ ။
ငယ္ငယ္က မင္းသိပ္ႀကိဳက္တတ္တဲ့ပန္းသီးေလး
“ က်ေနာ့္မွာလည္း ပန္းသီးေတြကုိ အားရပါးရကိုက္စားႏုိင္ဖုိ႔ သြားေတြမရွိေတာ့ပါဘူးဗ်ာ”
ေကာင္ေလးကလည္း ၀မ္းနည္းစြာျပန္ေျပာတယ္ ။
“ ငယ္ငယ္ကလုိ ငါ့ေပၚကုိဖက္တြယ္တက္ႏုိင္ဖုိ႔
“ အပင္တက္ဖုိ႔အတြက္လည္း က်ေနာ္က သိပ္ကုိအုိမင္းေနခဲ့ပါၿပီဗ်ာ ”
ေကာင္ေလးက ၀မ္းနည္းစြာျပန္ေျပာတယ္ ။
ေကာင္ေလးက ၀မ္းနည္းစြာျပန္ေျပာတယ္ ။
“ တကယ့္ကုိ ဘာတစ္ခုမွမေပးႏုိင္ေတာ့တဲ့ဘ၀ပါ
င့ါမွာအခုက်န္တာဆုိလုိ႔ ... ေသေနတဲ့အျမစ္ေျခာက္ေတြပဲရွိေတာ့
စိတ္မေကာင္းပါဘူး လူကေလးရယ္ ... ” ... ပန္းသီးပင္ႀကီးက မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ေျပာတယ္ ။
“ က်ေနာ္အခု အမ်ားႀကီးမလိုေတာ့ပါဘူးဗ်ာ ။ အခုက်ေနာ္တကယ္လုိအပ္တာက ....
ေအးေအးေဆးေဆးအနားယူလုိ႔ရႏုိင္
ဒီႏွစ္ေတြအတြင္းမွာ ... လုံး၀ကို ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာနဲ႔ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတယ္ေလ ။ ”
“ ေကာင္းပါၿပီလူကေလးရယ္ .... ဒါဆုိ ငါ့ရဲ႕အျမစ္ေတြအေပၚမွာ မင္းသက္ေသာင့္သက္သာအနားယူေလ ။
သစ္ပင္တစ္ပင္ရဲ႕ ေသေနတဲ့အျမစ္အုိေတြဟာ ....
ပင္ပန္းလာတဲ့သူေတြအတြက္ အေကာင္းဆုံးေနရာလို႔ငါထင္တယ္
ပင္ပန္းလာတဲ့သူေတြအတြက္ အေကာင္းဆုံးေနရာလို႔ငါထင္တယ္
လာ .... လာ ..... ငါ့အျမစ္ေျခာက္ေတြအေပၚမွာ လဲေလ်ာင္းအနားယူလိုက္ပါဦးကြယ္ ။ ”
ေကာင္ေလးက .... စိတ္အာရုံေတြအားလုံးေျဖေလွ်ာ့ၿ
အရိပ္အာ၀ါသမရွိေတာ့ေပမယ့္ ... ထူးဆန္းတဲ့ေအးခ်မ္းမႈတစ္မ်ဳိးက.
လႊမ္းၿခဳံသြားတယ္လို႔ ေကာင္ေလးခံစားမိလိုက္တယ္ ။
ေပ်ာ္ရႊင္စြာၿပဳံးေနတဲ့ ပန္းသီး
ဒီပုံျပင္ေလးဟာ က်ြန္မတုိ႔ေတြအားလုံးကုိ ရည္ရြယ္ပါတယ္ ။ ပန္းသီးပင္ဆုိတာကေတာ့ မိဘေတြေပါ့ ။
ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ .... ေမေမ ေဖေဖတုိ႔နဲ႔ကစားဖုိ႔ ...ကြ်န္မတုိ႔အရမ္းကိုေပ်ာ္ရႊင္
ဒါေပမဲ့ အရြယ္ေလးနည္းနည္းေရာက္လာတာနဲ႔ ပုံျပင္ထဲကေကာင္ေလးလုိ ...
မိဘေတြကုိ ခ်န္ထားခဲ့ၾကတာပဲေလ ။
မိဘေတြကုိ ခ်န္ထားခဲ့ၾကတာပဲေလ ။
တစ္ခါ တစ္ခါ ... အခက္အခဲႀကဳံတာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊
လိုအပ္တာပဲျဖစ္ျဖစ္ရွိေတာ့မွသာ မိဘရဲ႕ရင္ခြင္ကုိ သတိတရနဲ႔
တမ္းတမိခဲ့ၾကတယ္ေလ ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ.... ။
က်ေနာ္တုိ႔ေပ်ာ္ရႊင္ဖုိ႔အတြက္ဆု
ပုံျပင္ထဲကေကာင္ေလးက သစ္ပင္ႀကီးအေပၚအရမ္းရက္စက္တာပဲ
ဒါေပမဲ့ .. တကယ္ေတာ့ ... အဲဒီလုိရက္စက္မႈမ်ဳိးဟာ
မိဘေတြကုိ က်ေနာ္တုိ႔က်ဴးလြန္မိတဲ့အမွားမ်
အားလုံး သတိရနားလည္ႏုိင္ၾကပါေစ ... ။
မိဘေတြကို ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးပါ ၊ တန္ဖုိးထားပါ ၊ ရုိေသေလးစား ေစာင့္ေရွာက္ပါ ။
သူတုိ႔ဘယ္ေနရာမွာရွိေနပါေစ ...
ညအိပ္ရာ၀င္တုိင္း တစ္ခါေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ေတာ့ သတိတရနဲ႔ ကန္ေတာ့ဦးခ်ၿပီးမွ
အိပ္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါ လုိ႔ ...
28.1.2012
MTLP
28.1.2012
MTLP
No comments:
Post a Comment